Praca na grupie pozwoliła mi nabrać pewności co do metody, zacząć uważnie towarzyszyć, wykorzystywać analizę ruchu w nieoceniającym towarzyszeniu osobom, wyłapywaniu tematów do pracy. Pomogło mi to realnie  w prowadzeniu grup - w byciu tu i teraz, w patrzeniu na konkrety i szczegóły w otwieraniu tematów, w zadawaniu pytań. Jestem nieustannie zachwycona, że doświadczanie ruchu sprawia, że zaczynam bardziej rozumieć. Zachwyca mnie też doświadczenie, że z jednej strony ciało i ruch pozwalają kontaktować się z czymś, co dopiero wychodzi z podświadomości, a z drugiej strony pozwala konkretnie nazwać, doprecyzować wiele myśli, emocji. Cieszę się, że mogłam doświadczać takiego bogactwa w przestrzeni stworzonej przez Ciebie.

Odkrywanie nowego ruchu jest dla mnie fascynujące. Przełamywanie schematów ruchowych i wypróbowywanie nowego ruchu działa mocniej niż się spodziewałam - i na moje ciało, i na emocje. Czuję, że to, co w sobie noszę zostało wstrząśnięte, zamieszane i ma teraz inną, świeżą jakość.

Dzięki warsztatom mogłam poczuć, że moje ciało zawsze i bez względu na wszystko jest moim największym sprzymierzeńcem. Zmienił się nie tylko mój stosunek do samej siebie, ale i do innych ludzi. Nie będzie przesadą, jeżeli powiem, że po Treningu czuję się bardziej osadzona w świecie i mam w sobie o wiele więcej radości.

Wejście w doświadczenie kontaktu z ciałem jest jednocześnie wejściem w jakiś tajemny świat, w którym wszystko jest połączone. I także na warsztacie projektowania scenariuszy dla grup nie chodzi tylko o wiedzę. Ważne, by mieć intencję, ale jeszcze ważniejsze, by nie przyklejać do niej swojej wizji sposobu spełnienia. Intencja plus swobodne wypłynięcie w przygodę dziania się sprawia, że pojawiają się nowe ścieżki i dotknięcia w samo serce. Mocne i czułe zarazem.

Język ruchu pozwala mi wyrażać siebie w pełni. Daje narzędzia, dzięki którym nareszcie doświadczam połączenia ciała, emocji, myśli i autentycznego bycia w „tu i teraz”. Zaprasza do eksplorowania różnych jakości ruchu i dzięki temu otwarcia się na to, co nowe, ciekawe, ale też trudne w mojej codzienności. Niezmiennie zaskakuje mnie to, jak, wytańczając przeróżne tematy życiowe, dochodzę do niesamowitych wniosków, budzę swoją kreatywność, podejmuję decyzje i planuję moje działania. Bogactwo emocji i myśli, które wynikają z mojej praktyki ruchowej, jest wręcz oszałamiające.

Dla mnie język ruchu to unikalne, głębokie połączenie procesu poznania siebie oraz transformacji poprzez ruch. Pozwala na pracę ze sobą i z innymi, poprzez ciało i emocje w nim zamieszkałe. Odkrycie, że ruch może pomóc nawiązać relacje ze swoim ja, oswoić i pomóc przyjrzeć się i przejrzeć w swoich wzorcach zachowań, ma moc wyzwalającą. Poprzez ćwiczenia, ciało uczy się jak to jest, kiedy cielesne i umysłowe ja wspierają się nawzajem, kiedy można w bezpieczny sposób odważyć się na zmianę  swojego wzorca zachowania i zacząć rozumieć język, którym komunikuje się z nami ciało.

Roczny kurs z Agą i Karen był mnie doświadczeniem świadomego powrotu do siebie - pełniejszego zrozumienia swoich emocji, potrzeb a co najważniejsze był dla mnie zaproszeniem do ucieleśnienia tych doświadczeń. Odkryłam niedostępne mi wcześniej informacje, które podpowiada moje ciało i zaczęłam się z tym ruszać. To, co poruszyło się na kursie i w grupach praktykujących już się nie zatrzymuje, a ja idę dalej przez życie jakby bardziej żywa, z uważnością na szepty i krzyki mojego ciała, czerpiąc i mądrość i przyjemność z ruchu i kontaktu z ucieleśnioną mądrością mnie samej. Jakościowy kontakt ze sobą praktykowałam już od kilkunastu lat, a dzięki pracy na kursie dostrzegam nowe jego jakości i sposoby bycia ze sobą.

(...) Obszar ciała i ruchu potrzebuje mapy, pojęć i przewodnictwa, które uzyskałam na tym kursie. Ciało opowiada językiem ruchu o naszym obecnym ja, naszej historii oraz historii naszych relacji. Świadomość ciała i znajomość języka ruchu otworzyła mi możliwości do wsłuchiwania się i dialogu z tym, co do tej pory nie było możliwe, by zawrzeć to w słowach. Kurs pozwala znane z praktyki psychoterapeutycznej pojęcia opisujące świat wewnętrzny naszej psychiki rozpoznać w sobie, świadomie doświadczyć i ucieleśnić. Jest to dla mnie największe odkrycie i wartość, którą zabrałam jako psychoterapeutka z kursu. Pracuję psychoterapeutycznie z większą świadomością ciała i znajomością języka ruchu, co jest dla moich pacjentów i dla mnie potencjałem to pełniejszego bycia ze sobą i w życiu.

Kiedy moje serce zabije mocniej a ciało podpowiada, że dana osoba, praktyka jest bezpiecznym miejscem, któremu mogę powierzyć moje prawdziwe doświadczenie, podążam za tym wołaniem tak daleko, jak to możliwe. Kurs Świadome Ciało i Język Ruchu był dla mnie naturalnym, kolejnym krokiem rozwijania mojej relacji ze sobą i z praktyką Laban/ Bartenieff, Terapią Tańcem i Ruchem,  wyrazem zafascynowania pracą Agi. Rozpoczynałam go z poczuciem zaufania, ale też tajemnicy, gdzie zaprowadzi mnie ten rok, z cichym głosem w środku: „też bym chciała tak pracować”. W trakcie tego roku, ten głos stawał się coraz głośniejszy, moje doświadczenie coraz głębsze, a zaangażowanie w poznawanie języka, mapy tego podejścia coraz intensywniejsze. Zanim skończyłam szkolenie, prowadziłam już swoje warsztaty i sesje indywidualne, które od kilku lat kontynuuję i rozwijam. Traktuję i zawsze będę traktować wiedzę i osobiste przeżycia z tego kursu jako solidną bazę i ważny taneczny, ruchowy, świadomościowy dom.

Język ruchu to w moim rozumieniu taki tłumacz, który przekłada z cielesnego na rozumowe. To, co wyrażam ciałem, łatwiej jest mi nazwać. Prościej jest zauważyć, że coś się we mnie skręca, coś boli, coś mam ściśnięte, a coś innego aż rwie się otwarcia i ciągnie resztę do działania. Interpretacja następuje później. To świadome wykorzystanie ciała jako medium do wyrażania emocji, myśli i doświadczeń.

Cykl spotkań tworzy możliwość odkrycia siebie na nowo. To nauka bycia tak po prostu. Usłyszenia potrzeb własnego ciała i poruszenie nim w niekonwencjonalny sposób. Wyjście poza ramy w bezpiecznej grupie. Zdobycie umiejętności bycia blisko siebie i przy sobie pośród innych ludzi. Odkrycie różnic, jakości w zrozumieniu, że jesteśmy JEDNYM.

Po wielu latach nieczucia na różnych poziomach zaczynam się ruszać. Nie dla sportu i sprawności, ale szukając nowej drogi do odkrycia siebie. Do tego, co się we mnie dzieje, co czuję, czego chcę, czego potrzebuję. I ta droga w zadziwiający dla mnie sposób odkrywa przede mną to, do czego nie udawało mi się dotrzeć w żaden inny sposób. Chcę iść nią dalej.

Szukam, szukania mi trzeba - to słowa, które opisują tę cudowną podróż z Agnieszką. To, co się działo, jest nie do opisania słowami. Ja inaczej chodzę, inaczej siadam, jem i trzymam długopis. Mogłabym opisywać bez końca, powiedzieć DZIĘKUJĘ to nie powiedzieć NIC. Czas piękny, cudowny, trudny, a przede wszystkim czas bycia przy sobie ze sobą w sobie. Do zobaczenia!

Wystarczy zaufać ciału i pozwolić mu się poruszyć. W pewnym momencie ciało posyła własne "myśli", ponieważ wiele rzeczy pamięta i nosi w sobie wiele rozwiązań. Ten rodzaj poznania – moim zdaniem – jest głębszy, gdyż od razu doświadczam zmiany! Mam wrażenie, że podczas pracy z ciałem zachodzi proces składania w całość, a w efekcie – doznanie spokoju. Mam poczucie lekkości ciała i elastycznego jak guma kręgosłupa, który jeszcze 3 miesiące temu wydawał się sztywnym palem. Po zajęciach z ruchowymi wzorcami rozwojowymi pierwszy raz doświadczyłam nieporównywalnego z niczym doświadczenia wolności i nieograniczonych możliwości. Zdałam sobie sprawę, że to, czego w sobie nie akceptuję, bo wydaje mi się gorsze, jest mi tak naprawdę niezbędne i potrzebne. Dotknęłam w ciele takiej przestrzeni, która nic nie musi, a wszystko może. Doznałam, jak ważny jest nieoceniający odbiorca, obecny i towarzyszący. Nazwałam dzięki temu rzeczy, których nie umiałam nazwać albo nie miałam do nich dostępu z jakichś powodów. Doświadczenia z zajęć przekładają się bezpośrednio na konkretne sytuacje w życiu.